Bunun nedeni insanlığın sürekli olarak değişip başkalaşmasıdır. İnsanlık gelişiminin her döneminde değişim olduğu için; nesiller arası farklılık ve çatışma da çok eski dönemlere dayandırılabilir. Kil tabletler kullanan atalarımız da, akıllı tabletler kullanan bizler gibi kuşaklar arası çatışmadan ve birbirini anlayamamaktan yakınıyorlardı. Bu konu ne zaman gündeme gelse âdeta "jenerasyon farkıyla" ilk defa biz karşılaşılıyormuşuz gibi şaşkınlık yaşıyoruz. Jenerasyon farkının nedenleri zaman zaman o kadar çok konuşuluyor ki gündemimizin üst sıralarına yerleşiyor.

Benim yaş grubumun çocukluğunda sokaklar bizim tek sosyal platformumuzdu. Sosyalleşmek de; formamızı, ayakkabımızı giyip sokakta kendi aramızda oluşturduğumuz takımlarla gün boyu maç yapmaktı. Maç arasında dinlenmek için kan ter içinde mahallenin bakkalına gidip, o dönemin en sevilen gazoz ve çerezlerinden alır, arkadaş grubumuzla karnımızı doyurur ve daha sonra oyuna devam ederdik. O zamanlar sokakta rahatlıkla maç yapardık çünkü sokak aralarından çok az araba geçerdi. Hatta Yeşilköy gibi semtlerde daha çok faytonlarla ulaşım sağlanırdı. Şimdi düşününce çok tuhaf geliyor değil mi? Hatta gayriinsani…

Ama bütün bunlar gerçekti. Bir neslin gerçekleriydi. Sosyalleşmek bugün olduğu kadar kolay, belki de bu kadar dijital değildi. Çocuklar akşama kadar ya okulda ya da sokaklarda haylazlık peşinde koşardı. Futbol, evcilik, komşuculuk, sek sek gibi oyunlarla ve piknik, spor, sinema, tiyatro ve konser gibi etkinliklerle sosyalleşirdik. Seçeneklerimiz oldukça fazlaydı. Uzun lafın kısası birileri ile sosyalleşmek onu tanımayı, onu dinlemeyi, onunla gerçekten zaman geçirmeyi gerektiriyordu.

Oysa şimdi bizim çocuklarımız; telefon, tablet ve bilgisayar aracılığıyla eriştikleri sosyal medya platformları ve sitelerde online oyun oynayıp sohbet ederek, online dünyada sosyalleşiyor. Tanımadıkları kişilerin peşinden gitmemeleri gerektiğine dair tembihler yerini "Sosyal medyada tanımadığın kişilerle takipleşme." ikazlarına bıraktı (!). Pandemi nedeniyle bunlara bir de uzaktan eğitim, evden çalışma ve artan online alışveriş eklenince insanlığın genç veya yaşlı fark etmeksizin en hareketsiz nesli olduk. Fiziksel dünyadan sanal aleme geçiş âdeta ışık hızında gerçekleşti.

Biz çocukken anne ve babalarımız sokaktan eve girmemek için direniyoruz diye kızar, "Yeter artık, oturun oturduğunuz yerde!" derlerdi. Şimdinin anne babaları ise çocukları bilgisayar başından kalkıp dışarı çıkmıyor ve hareketsiz kalıyor diye dışarı çıkmaları için onlara Whatsapp'tan mesajlar gönderiyor. Ebeveynler, çocukları sosyalleşemiyor diye üzülüyor.